«Θα παραμείνει μια μουσική ιδιοφυΐα χωρίς ταίρι», αναφέρουν οι οργανωτές του φεστιβάλ Τζόρτζε Ενέσκου του Βουκουρεστίου
«Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε το θάνατο του μαέστρου Ράντου Λούπου, ενός αγαπημένου φίλου του φεστιβάλ Ενέσκου και υπέροχου μουσικού», γράφουν σε μήνυμα που ανήρτησαν τη Δευτέρα (18/4) στη σελίδα του φεστιβάλ στα social media.
Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, ο καλλιτέχνης απεβίωσε στη Λωζάνη της Ελβετίας από τα επακόλουθα μιας μακράς ασθένειας.
Οι οργανωτές του φεστιβάλ υπογραμμίζουν «τον εξαιρετικό τρόπο του να μεταμορφώνει τη μουσική σε μαγεία» και διευκρινίζουν πως ο πιανίστας είχε κερδίσει το 1967 το Μεγάλο Βραβείο αυτού του φεστιβάλ, το οποίο είχε δημιουργηθεί εννέα χρόνια νωρίτερα ως φόρος τιμής στο Ρουμάνο συνθέτη Τζόρτζε Ενέσκου.
Ποιος ήταν ο Ράντου Λούπου
Γεννημένος στις 30 Νοεμβρίου 1945 στο Γαλάτσι της Ρουμανίας, ο Ράντου Λούπου άρχισε να σπουδάζει πιάνο από τα έξι του, πριν γίνει δεκτός στο Ωδείο του Βουκουρεστίου και στη συνέχεια πάρει υποτροφία σπουδών στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας.
Ο μουσικός, ο οποίος έπαιζε καθισμένος σε καρέκλα με πλάτη και όχι σε σκαμπό, κέρδισε τον πρώτο διαγωνισμό του -Van Cliburn- το 1966 και ακολούθησαν αυτοί του Βουκουρεστίου (1967) και του Λιντς (1969).
Έκανε την πρεμιέρα του στις ΗΠΑ το 1971 με την Ορχήστρα του Κλίβελαντ, με διευθυντή τον Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ, και συνέχισε με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγο και με αυτή του Σαν Φρανσίσκο.
Ευαίσθητος ερμηνευτής των έργων του Σούμαν, του Μπραμς, του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν, έπαιξε με διάσημους διευθυντές ορχήστρας, μεταξύ των οποίων οι Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, Κάρλο Μαρία Τζουλίνι, Ζουμπίν Μέτα, Λόρενς Φόστερ.
Αυτός ο περφεξιονίστας και διακριτικός μουσικός -έδινε σπάνια συνεντεύξεις- απέφευγε τα στούντιο από τα χρόνια του 1990, παρά το Βραβείο Γκράμι καλύτερης εκτέλεσης – ορχηστρικού σόλο που κέρδισε το 1996 για την ηχογράφηση της Σονάτας για Πιάνο σε σι ύφεση μείζονα και λα μείζονα του Φραντς Σούμπερτ.
Εγκατεστημένος στην Ελβετία, έβαλε τέλος στην καριέρα του στο τέλος της σεζόν 2018/2019 για λόγους υγείας.
«Θα παραμείνει ένας υπέροχος και μοναδικός καλλιτέχνης, ίσως πολύ λίγο γνωστός στη Ρουμανία, μια μουσική ιδιοφυΐα χωρίς ταίρι», είπε γι’ αυτόν η ρουμάνα σοπράνο Ανγκέλα Γκεοργκίου.
