«Με την πανδημία και την κλιματική αλλαγή βιώσαμε την αλλαγή πλαισίου της επιστημονικής σκέψης που πλέον καθορίζεται από πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα», λέει ο καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ και ιδρυτής του Κινήματος «Πνοή Δημοκρατίας», αυτή την αλλαγή πλαισίου της επιστημονικής σκέψης την βιώσαμε «με τη πανδημία, με την «κλιματική αλλαγή, με τα χρηματιστηριακά παιγνίδια και τη βίαιη μεταφορά πόρων, με την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, με τους πολέμους που βασίζονται στην προάσπιση της ακεραιότητας τεχνητών Κρατών και Εθνών, με την αλλοίωση της ταυτότητας, την ανατροπή αρχών και κυρίως των ανθρωπίνων αξιών».
Πλέον, όπως λέει ο καθηγητής η επιστήμη υπηρετείται από κοινωνικούς «τελεστές» και «καταλήγει να είναι σαφώς ταξική και επομένως τοξική για τον άνθρωπο που οφείλει ενδελεχώς να υπηρετεί!».
Μόνη λύση, όπως αναφέρει ο Δημήτρης Κούβελας, είναι «η αλλαγή πολιτικών που μπορεί να φέρει και μια μορφή «καθαρότερης» επιστήμης, μια επαναφορά της φιλοσοφικής σκέψης και φυσικά επαναφορά στο κέντρο, του ανθρώπου και του ανθρωπίνου μέτρου».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Δημήτρη Κούβελα:
Η φιλοσοφία, ξεκίνησε από την Ελλάδα και το μεγαλύτερο τμήμα της ολοκληρώθηκε από Έλληνες.
Η φιλοσοφία δεν είναι κάτι δύσκολο και θεωρητικό. Είναι η προσπάθεια του ανθρωπίνου πνεύματος να διακρίνει την αλήθεια, ώστε να γίνεται η ζωή μας πιο εύκολη και πιο όμορφη. Υπάρχει λοιπόν, όχι για τους φιλόσοφους, αλλά για τους ανθρώπους και τις καθημερινές ανάγκες τους, τις υλικές, τις ψυχικές, τις πνευματικές, τις κοινωνικές κ.λπ. κ.λπ.
Η φιλοσοφία θεμελιώθηκε από τον Σωκράτη και οικοδομήθηκε από πληθώρα άλλων περισσότερο ή λιγότερο σοφών, ως αντικείμενο. Η φιλοσοφία ταυτίζεται με την ιστορία της φιλοσοφίας σε ένα ενιαίο εξελικτικό οικοδόμημα.
Ο τρόπος εξέλιξης της φιλοσοφίας βασίζεται στη «σύγκρουση». Εμφανίζεται λοιπόν ένα πρότυπο σκέψης που εκφράζεται ως θέση.
Στη συνέχεια αναπτύσσεται ένα άλλο πρότυπο φιλοσοφικής προσέγγισης που το ονομάζουμε αντίθεση.
Μετά από αντιπαράθεση και διαλεκτική «διερεύνηση», προκύπτει μία «σύνθεση», η οποία γίνεται η νέα θέση που θα προκαλέσει μια νέα αντίθεση, ώστε να προκύψει καινούρια σύνθεση-θέση και ούτω καθεξής.
Η Επιστήμη προήλθε ως σύνθεση από τη σύγκρουση του Ορθολογισμού με τον Εμπειρισμό και πάνω στη συγκεκριμένη σύνθεση βασίζεται όλο το οικοδόμημα του σύγχρονου πολιτισμού μας.
Η επιστήμη λοιπόν, με όλες τις φιλοσοφικές και τεχνικές αναθεωρήσεις της παραμένει φιλοσοφική και οφείλει να υπηρετεί πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου σε κάθε χρονική στιγμή και κάθε χώρο, προσαρμοζόμενη στο ανθρώπινο και πραγματικό μέτρο. Η επιστήμη δεν θα έπρεπε να καθορίζεται από κοινωνικούς τελεστές άσχετους με την επιστημονική αντίληψη και την ανθρώπινη ανάγκη.
Αυτό που συμβαίνει όμως, είναι ότι ισχύει, σε μεγάλο βαθμό, η θεωρία του Thomas Kuhn, ότι η επιστήμη καθορίζεται από παράγοντες, εξωεπιστημονικούς, που στόχο έχουν τη διασφάλιση συγκεκριμένων πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων. Η συγκεκριμένη λοιπόν «επιστήμη», καταλήγει να είναι σαφώς ταξική και επομένως τοξική για τον άνθρωπο που οφείλει ενδελεχώς να υπηρετεί!
Αυτή την αλλαγή πλαισίου της επιστημονικής σκέψης, αυτήν τη διαβολή βιώσαμε και βιώνουμε όλοι με τη πανδημία, με την «κλιματική αλλαγή», με τα χρηματιστηριακά παιγνίδια και τη βίαιη μεταφορά πόρων, με την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, με τους πολέμους που βασίζονται στην προάσπιση της ακεραιότητας τεχνητών Κρατών και Εθνών, με την αλλοίωση της ταυτότητας, την ανατροπή αρχών και κυρίως των ανθρωπίνων αξιών.
Η αλλαγή λοιπόν του πλαισίου λειτουργίας της επιστήμης είναι ένα σαφές επιστημονικό θέμα με πολύ καλά προσδιορισμένο πολιτικό χαρακτήρα.
Η αλλαγή πολιτικών είναι που μπορεί να φέρει και μια μορφή «καθαρότερης» επιστήμης, μια επαναφορά της φιλοσοφικής σκέψης και φυσικά επαναφορά στο κέντρο, του ανθρώπου και του ανθρωπίνου μέτρου.…
Η πολιτική της λογικής, με μία επανάσταση του αυτονόητου, είναι η λύση στα προβλήματα του ανθρώπου και όχι η λατρεία, με θρησκευτική ευλάβεια διαφόρων τύπων δεικτών και άλλων δοξασιών…
