Είχε συνεργαστεί από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι τον Μάικλ Τζάκσον
Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο εμβληματικός μουσικός παραγωγός Κουίνσι Τζόουνς.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του, Άρνολντ Ρόμπινσον, ο θρύλος της μουσικής πέθανε στο σπίτι του στο Μπελ Αιρ του Λος Άντζελες το βράδυ της Κυριακής (3/11).
«Απόψε, με γεμάτες αλλά ραγισμένες καρδιές, μοιραζόμαστε την είδηση του θανάτου του πατέρα και αδερφού μας, Κουίνσι Τζόουνς», ανέφερε η οικογένεια σε δήλωσή της. «Αν και αυτή η απώλεια είναι ανυπολόγιστη για την οικογένειά μας, γιορτάζουμε τη σπουδαία ζωή που έζησε και ξέρουμε ότι δεν θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν».
Ο Κουίνσι Τζόουνς γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1933 στο Σικάγο. Η καριέρα του στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας κράτησε περισσότερες από έξι δεκαετίες. Είχε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής όπως τον Φρανκ Σινάτρα, τον Μάικλ Τζάκσον, τον Ρέι Τσαρλς και την Αρίθα Φράνκλιν, ενώ κατέχει το ρεκόρ των 80 υποψηφιοτήτων στα βραβεία Grammy – έχοντας κερδίσει 28 βραβεία αλλά και το βραβείο Grammy Legend που του απονεμήθηκε το 1992.
Έγινε γνωστός στη δεκαετία του 1950 ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας τζαζ μουσικής, προτού προχωρήσει στην ποπ μουσική και τη σύνθεση μουσικής για κινηματογραφικές ταινίες. Το 1969, μαζί με τον συνεργάτη του τραγουδοποιό Μπομπ Ράσελ έγιναν οι πρώτοι αφροαμερικανοί που προτάθηκαν ποτέ για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού, για το «The Eyes of Love» από την ταινία «Απαγόρευση».
Ήταν επίσης υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τη δουλειά του στην ταινία του 1967 «Εν Ψυχρώ», όντας ο πρώτος αφροαμερικανός δύο φορές υποψήφιος την ίδια χρονιά.
Ο Κουίνσι Τζόουνς ήταν παραγωγός, από κοινού με τον Μάικλ Τζάκσον, στα άλμπουμ του «Thriller» (1982) και «Bad» (1987), καθώς επίσης παραγωγός και διευθυντής ορχήστρας του φιλανθρωπικού τραγουδιού, το 1985, «We Are the World», το οποίο συγκέντρωσε κεφάλαια για τα θύματα του λιμού στην Αιθιοπία.
Το 2013, εντάχθηκε στο Rock & Roll Hall of Fame ως νικητής, μαζί με τον Λου Άντλερ, του βραβείου Ahmet Ertegun. Το περιοδικό Time τον ανέδειξε ως έναν από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς της τζαζ στον 20ού αιώνα.
