Πέθανε στα 80 του το «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη
Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 80 ετών άφησε την Κυριακή (12/10) ο ηθοποιός, Άλκης Γιαννακάς γνωστός και ως το «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη.
Ο Άλκης Γιαννακάς έγινε ευρύτερα γνωστός τόσο από τη συγκεκριμένη ταινία, όσο και για το ότι αποτέλεσε τον «ωραίο κακό του ελληνικού κινηματογράφου».
Το δυσάρεστο νέο του θανάτου του, ανέφερε στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1 η σύντροφός του τα τελευταία 25 χρόνια Κατερίνα, η οποία ενημέρωσε πως το τελευταίο αντίο θα δοθεί την Πέμπτη (16/10) στο κοιμητήριο του Ελληνικού.
«Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ήμασταν μαζί 25 χρόνια. Πέρασα υπέροχα μαζί του, θα μου λείψει πάρα πολύ. Η προσωπικότητά του ήταν έντονη. Είναι μεγάλη απώλεια για εμένα, γιατί ήταν ο σύντροφος της ζωής μου. Κάναμε σχέδια και όνειρα από εδώ και πέρα, γιατί δούλευα μέχρι τον Ιούνιο και τώρα βγήκε η σύνταξη και σχεδιάζαμε να ζήσουμε κάπως αλλιώς, αλλά δυστυχώς η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Δεν είχε καταλάβει την αξία του. Ήταν ένας πολύ απλώς άνθρωπος και μέχρι τώρα, με αστείρευτο χιούμορ, μεγάλη ενέργεια και δίψα για ζωή. Ήθελε να είναι ήσυχος, να βγαίνει με τους φίλους του και δεν ήθελε να έχει επαφή με όλο αυτό. Ούτε ήθελε να είναι στα κανάλια, αλλά ούτε να δίνει αφορμές για να τον σχολιάζουν. Αυτό θέλω να το σεβαστώ απόλυτα για τον Άλκη», ανέφερε.
Ο εκλιπών τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του είχε δηλώσει: «Δεν με ενδιαφέρει η δημοσιότητα ούτε και το επάγγελμά μου. Έφυγα πριν από 40 χρόνια και έφυγα ψηλά. Δεν θα επέλεγα να επιστρέψω σε καμιά περίπτωση…». Για τη συνεργασία τους στην ταινία «Ένας ντελικανής» είχε αναφερθεί πριν αρκετά χρόνια η Ίλυα Λιβυκού τονίζοντας: «Ο Άλκης ήταν αυτό ακριβώς που θέλαμε για την ταινία. Τον πανέμορφο Έλληνα που θα συναρπάσει το κοινό. Και το καθήλωσε, ομολογώ».
Ο Άλκης Γιαννακάς, γεννημένος στην Αθήνα το 1945, υπήρξε ένας από τους πιο γοητευτικούς και αντισυμβατικούς ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60. Με το αληθινό του όνομα Χρήστος Γιαννακάς, μπήκε στη μεγάλη οθόνη σε νεαρή ηλικία και έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από ταινίες όπως «Ένας ντελικανής» (1963) και «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), όπου ενσάρκωσε με μοναδικό τρόπο τον ρόλο του «ωραίου κακού». Με τη χαρακτηριστική μελαγχολική γοητεία και το αντρίκιο του βλέμμα, καθιερώθηκε ως ένας «ζεν πρεμιέ του περιθωρίου», ένας ήρωας ταυτόχρονα σκληρός και ευάλωτος.
Παρότι δεν εμφανίστηκε σε μεγάλο αριθμό ταινιών, η κινηματογραφική του παρουσία έμεινε αξέχαστη, καθώς ενσάρκωνε τον αντιήρωα που γοήτευε με την αλήθεια του. Εκτός πλατό, ο Γιαννακάς υπήρξε άνθρωπος χαμηλών τόνων και απέφευγε τη δημοσιότητα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποσύρθηκε οριστικά από το προσκήνιο.
Έζησε έναν θυελλώδη έρωτα με την ηθοποιό Γκιζέλα Ντάλι, σχέση που σημάδεψε και τους δύο. «Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου. Ήταν ο ωραιότερος και πιο περιζήτητος άντρας και ήταν δικός μου. Ζήσαμε μια σχέση πάθους», είχε δηλώσει η ίδια. Μαζί πρωταγωνίστησαν στην ταινία «Ο Παρθένος».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, απολαμβάνοντας μια ήρεμη καθημερινότητα, μακριά από τον κόσμο που κάποτε τον αποθέωνε. Οι ελάχιστοι που τον γνώριζαν καλά όλα αυτά τα χρόνια, γύρω από την πλατεία Αμερικής όπου έμενε μιλάνε για έναν καλοκάγαθο άνθρωπο, ωστόσο ο ίδιος απέφευγε να μιλήσει για τις μεγάλες του δόξες.
