Η εκπληκτική ζωή του «Polio Paul»
Σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή ο Πολ Αλεξάντερ, ο άνδρας που έζησε σε σιδερένιο πνεύμονα για 70 χρόνια, αφότου η πολιομυελίτιδα τον είχε αφήσει παράλυτο.
Ένας φορέας συγκέντρωσης χρημάτων για την υγειονομική του περίθαλψη επιβεβαίωσε ότι ο Αλεξάντερ, από το Ντάλας του Τέξας, απεβίωσε τη Δευτέρα, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στο σιδερένιο μηχάνημα πνευμόνων αφότου προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα το 1952, σε ηλικία έξι ετών, που τον άφησε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω.
Ανίκανος να αναπνεύσει μόνος του, βασίστηκε στο μηχάνημα για να αναπνέει, ακόμα και όταν έγιναν διαθέσιμες νέες τεχνολογίες. Παρά τα εμπόδια και τους τεράστιους περιορισμούς πέτυχε πολλά ως συγγραφέας, δικηγόρος και «ταξιδιώτης» και θα τον θυμούνται παγκοσμίως για τη θετική του ενέργεια και το χαμόγελό του. Γράφοντας στη σελίδα GoFundMe του εκλιπόντος, ο Christopher Ulmer, διοργανωτής και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, σχολίασε: «Ο Πολ Αλεξάντερ ο άνθρωπος στον σιδερένιο πνεύμονα πέθανε την Τρίτη (12/3).
Αφού επιβίωσε από την πολιομυελίτιδα ως παιδί, έζησε πάνω από 70 χρόνια μέσα σε έναν σιδερένιο πνεύμονα. Σε αυτό το διάστημα ο Πολ πήγε στο κολέγιο, έγινε δικηγόρος και συγγραφέας με δημοσιεύσεις. Η ιστορία του ταξίδεψε πολύ και μακριά, επηρεάζοντας θετικά τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο Πολ ήταν ένα απίστευτο πρότυπο που θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε».
Σε μια εκπληκτική ζωή, κατάφερε μία σειρά από αξιοσημείωτα επιτεύγματα. Στα 21 του, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που αποφοίτησε από το γυμνάσιο στο Ντάλας χωρίς να παρακολουθήσει ποτέ τα μαθήματα αυτοπροσώπως. Έγινε δεκτός στο Southern Methodist University στο Ντάλας, μετά από πολλές δυσκολίες με τη διοίκηση του πανεπιστημίου και στη συνέχεια πήγε στη νομική σχολή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστιν. Ακολούθησε τα όνειρά του να γίνει δικηγόρος και εκπροσώπησε πελάτες στο δικαστήριο με μια ειδική στολή και ένα τροποποιημένο αναπηρικό καροτσάκι που κρατούσε το παράλυτο σώμα του όρθιο.
Οργάνωσε επίσης μια καθιστική διαμαρτυρία για τα δικαιώματα αναπηρίας και δημοσίευσε τα δικά του απομνημονεύματα, με τίτλο «Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung». Τα απομνημονεύματα των 155 σελίδων φιλοτεχνήθηκαν προσεκτικά και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ολοκληρωθούν. 'Έγραφε μόνος του την κάθε λέξη με ένα στυλό στερεωμένο σε ένα ραβδί στο στόμα του. Ο Πολ έζησε περισσότερο και από τους δύο γονείς του, τον αδερφό του και ακόμη και τον αρχικό του σιδερένιο πνεύμονα, ο οποίος σημείωσε διαρροή το 2015, αλλά επισκευάστηκε από τον μηχανικό Brady Richards, κάτι που προκλήθηκε από ένα βίντεο του Πολ στο YouTube να εκλιπαρεί για βοήθεια.
Ο αναπνευστήρας, ένα μεγάλο κίτρινο μεταλλικό κουτί, απαιτεί από τους ασθενείς να ξαπλώνουν μέσα, με τη συσκευή σφιχτά στερεωμένη γύρω από το λαιμό τους. Λειτουργεί δημιουργώντας ένα κενό για την άντληση οξυγόνου μηχανικά στους πνεύμονες για ασθενείς που το κεντρικό νευρικό σύστημα και η αναπνευστική τους λειτουργία επηρεάστηκαν από την πολιομυελίτιδα.
The Life and Journey of Dr. Paul Alexander
Ενώ ήταν στο νοσοκομείο, οι γιατροί προσπάθησαν να κάνουν τον Πολ να αναπνεύσει μόνος του, κλείνοντας το μηχάνημα και αναγκάζοντάς τον να βγει έξω, αλλά δεν θα αργούσε να αλλάξει χρώμα και να λιποθυμήσει. Παρά τη διαθεσιμότητα πιο σύγχρονων αναπνευστήρων, ο ίδιος είχε αποφασίσει συνεχίσει να χρησιμοποιεί το σιδερένιο μηχάνημα πνευμόνων επειδή το είχε συνηθίσει. Οι άλλες συσκευές απαιτούν επίσης εντατική χειρουργική επέμβαση.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, δεν άφησε ποτέ τη συσκευή να εμποδίσει αυτό που ήθελε να πετύχει, να ταξιδεύει με αεροπλάνα, να ζει ανεξάρτητα, να προσεύχεται στην εκκλησία, να επισκέπτεται τον ωκεανό, ακόμη και να ερωτεύεται. Όταν ήταν στο πανεπιστήμιο, γνώρισε την Κλερ, την οποία αργότερα αρραβωνιάστηκε. Μίλησε με ειλικρίνεια στον Guardian για το πώς η μητέρα της του απαγόρευσε να μιλήσει στην κόρη της. «Χρειάστηκαν χρόνια για να θεραπευτώ από αυτό», είπε στο ρεπορτάζ.
Στη μετέπειτα ζωή του έχτισε μια στενή σχέση με την Κάθι Γκέινς, η οποία έγινε ο φροντιστής του - τα «χέρια και τα πόδια» του σύμφωνα με τα λόγια του. Η Γκέινς παρενέβη για να βοηθήσει μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή, υποστηρίζοντάς τον για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Ο ίδιος είπε ότι το ζευγάρι «μεγάλωσε μαζί», ενώ και η Γκέινς είχε χάσει την όρασή της από διαβήτη τύπου 1.
Η πολιομυελίτιδα είναι μια μολυσματική ιογενής νόσος που επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και μπορεί να προκαλέσει μυϊκή αδυναμία και παράλυση. Μεταδίδεται μέσω μολυσμένου νερού και τροφής ή επαφής με μολυσμένο άτομο.
Έχει εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό σε όλο τον κόσμο μετά την ευρεία χρήση του εμβολίου που τέθηκε σε χρήση τη δεκαετία του 1950. Η ασθένεια παραμένει ενδημική σε τέσσερις μόνο χώρες σήμερα: τη Νιγηρία, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Η πολιομυελίτιδα εξαλείφθηκε πρόσφατα στην Ινδία μετά από μια εκτεταμένη εκστρατεία για μια περίοδο περίπου 20 ετών που τερμάτισε επιτυχώς την επιδημία με παρατεταμένα από του στόματος και ενέσιμα εμβόλια.
Ένας φορέας συγκέντρωσης χρημάτων για την υγειονομική του περίθαλψη επιβεβαίωσε ότι ο Αλεξάντερ, από το Ντάλας του Τέξας, απεβίωσε τη Δευτέρα, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στο σιδερένιο μηχάνημα πνευμόνων αφότου προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα το 1952, σε ηλικία έξι ετών, που τον άφησε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω.
Ανίκανος να αναπνεύσει μόνος του, βασίστηκε στο μηχάνημα για να αναπνέει, ακόμα και όταν έγιναν διαθέσιμες νέες τεχνολογίες. Παρά τα εμπόδια και τους τεράστιους περιορισμούς πέτυχε πολλά ως συγγραφέας, δικηγόρος και «ταξιδιώτης» και θα τον θυμούνται παγκοσμίως για τη θετική του ενέργεια και το χαμόγελό του. Γράφοντας στη σελίδα GoFundMe του εκλιπόντος, ο Christopher Ulmer, διοργανωτής και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, σχολίασε: «Ο Πολ Αλεξάντερ ο άνθρωπος στον σιδερένιο πνεύμονα πέθανε την Τρίτη (12/3).
Αφού επιβίωσε από την πολιομυελίτιδα ως παιδί, έζησε πάνω από 70 χρόνια μέσα σε έναν σιδερένιο πνεύμονα. Σε αυτό το διάστημα ο Πολ πήγε στο κολέγιο, έγινε δικηγόρος και συγγραφέας με δημοσιεύσεις. Η ιστορία του ταξίδεψε πολύ και μακριά, επηρεάζοντας θετικά τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο Πολ ήταν ένα απίστευτο πρότυπο που θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε».
Σε μια εκπληκτική ζωή, κατάφερε μία σειρά από αξιοσημείωτα επιτεύγματα. Στα 21 του, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που αποφοίτησε από το γυμνάσιο στο Ντάλας χωρίς να παρακολουθήσει ποτέ τα μαθήματα αυτοπροσώπως. Έγινε δεκτός στο Southern Methodist University στο Ντάλας, μετά από πολλές δυσκολίες με τη διοίκηση του πανεπιστημίου και στη συνέχεια πήγε στη νομική σχολή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστιν. Ακολούθησε τα όνειρά του να γίνει δικηγόρος και εκπροσώπησε πελάτες στο δικαστήριο με μια ειδική στολή και ένα τροποποιημένο αναπηρικό καροτσάκι που κρατούσε το παράλυτο σώμα του όρθιο.
Οργάνωσε επίσης μια καθιστική διαμαρτυρία για τα δικαιώματα αναπηρίας και δημοσίευσε τα δικά του απομνημονεύματα, με τίτλο «Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung». Τα απομνημονεύματα των 155 σελίδων φιλοτεχνήθηκαν προσεκτικά και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ολοκληρωθούν. 'Έγραφε μόνος του την κάθε λέξη με ένα στυλό στερεωμένο σε ένα ραβδί στο στόμα του. Ο Πολ έζησε περισσότερο και από τους δύο γονείς του, τον αδερφό του και ακόμη και τον αρχικό του σιδερένιο πνεύμονα, ο οποίος σημείωσε διαρροή το 2015, αλλά επισκευάστηκε από τον μηχανικό Brady Richards, κάτι που προκλήθηκε από ένα βίντεο του Πολ στο YouTube να εκλιπαρεί για βοήθεια.
Ο αναπνευστήρας, ένα μεγάλο κίτρινο μεταλλικό κουτί, απαιτεί από τους ασθενείς να ξαπλώνουν μέσα, με τη συσκευή σφιχτά στερεωμένη γύρω από το λαιμό τους. Λειτουργεί δημιουργώντας ένα κενό για την άντληση οξυγόνου μηχανικά στους πνεύμονες για ασθενείς που το κεντρικό νευρικό σύστημα και η αναπνευστική τους λειτουργία επηρεάστηκαν από την πολιομυελίτιδα.
The Life and Journey of Dr. Paul Alexander
Ενώ ήταν στο νοσοκομείο, οι γιατροί προσπάθησαν να κάνουν τον Πολ να αναπνεύσει μόνος του, κλείνοντας το μηχάνημα και αναγκάζοντάς τον να βγει έξω, αλλά δεν θα αργούσε να αλλάξει χρώμα και να λιποθυμήσει. Παρά τη διαθεσιμότητα πιο σύγχρονων αναπνευστήρων, ο ίδιος είχε αποφασίσει συνεχίσει να χρησιμοποιεί το σιδερένιο μηχάνημα πνευμόνων επειδή το είχε συνηθίσει. Οι άλλες συσκευές απαιτούν επίσης εντατική χειρουργική επέμβαση.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, δεν άφησε ποτέ τη συσκευή να εμποδίσει αυτό που ήθελε να πετύχει, να ταξιδεύει με αεροπλάνα, να ζει ανεξάρτητα, να προσεύχεται στην εκκλησία, να επισκέπτεται τον ωκεανό, ακόμη και να ερωτεύεται. Όταν ήταν στο πανεπιστήμιο, γνώρισε την Κλερ, την οποία αργότερα αρραβωνιάστηκε. Μίλησε με ειλικρίνεια στον Guardian για το πώς η μητέρα της του απαγόρευσε να μιλήσει στην κόρη της. «Χρειάστηκαν χρόνια για να θεραπευτώ από αυτό», είπε στο ρεπορτάζ.
Στη μετέπειτα ζωή του έχτισε μια στενή σχέση με την Κάθι Γκέινς, η οποία έγινε ο φροντιστής του - τα «χέρια και τα πόδια» του σύμφωνα με τα λόγια του. Η Γκέινς παρενέβη για να βοηθήσει μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή, υποστηρίζοντάς τον για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Ο ίδιος είπε ότι το ζευγάρι «μεγάλωσε μαζί», ενώ και η Γκέινς είχε χάσει την όρασή της από διαβήτη τύπου 1.
Η πολιομυελίτιδα είναι μια μολυσματική ιογενής νόσος που επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και μπορεί να προκαλέσει μυϊκή αδυναμία και παράλυση. Μεταδίδεται μέσω μολυσμένου νερού και τροφής ή επαφής με μολυσμένο άτομο.
Έχει εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό σε όλο τον κόσμο μετά την ευρεία χρήση του εμβολίου που τέθηκε σε χρήση τη δεκαετία του 1950. Η ασθένεια παραμένει ενδημική σε τέσσερις μόνο χώρες σήμερα: τη Νιγηρία, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Η πολιομυελίτιδα εξαλείφθηκε πρόσφατα στην Ινδία μετά από μια εκτεταμένη εκστρατεία για μια περίοδο περίπου 20 ετών που τερμάτισε επιτυχώς την επιδημία με παρατεταμένα από του στόματος και ενέσιμα εμβόλια.
