Σκέψεις για τις κάλπες, αλλά όχι… κάλπικες * Και μία ταινία, που θα μας βοηθούσε πριν μπούμε στο παραβάν, αλλά και αργότερα για την εκλογική -και όχι μόνο- συνέχεια
Videos
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Η ελληνική κοινωνία, που έχει βαλτώσει πάνω από μία δεκαετία στις πάσης φύσεως κρίσεις, καλείται να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα ξανά μετά το 2019.
Αυτή εξάλλου είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας, του πολιτεύματος, που πλέον μεταχειρίζεται ξεκάθαρα κατά το δοκούν μία συγκεκριμένη παγκόσμια ελίτ «γεννώντας» νέες ανάγκες, συνθήκες (έκτακτες συνήθως…) ή αλλαγές για να καθορίζει το μέλλον όλων των υπολοίπων στις ράγες των επιδιώξεων της…
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν πια τι είναι ο καθένας, ποια είναι τα επιχειρήματα, τα δυνατά χαρτιά και τα αδύναμα των προβεβλημένων - γνωστών μονομάχων της κάλπης της 21ης Μαΐου, αλλά και της συνέχειας στη δεδομένη μακράς διαρκείας εκ νέου προεκλογικής κάψας του καλοκαιριού. Δεν χρειάζεται καν να μπούμε σε ονοματολογία… Ο καθένας έχει φανατικούς οπαδούς και εχθρούς. Αυτές οι δύο κατηγορίες ψηφοφόρων δεν πρόκειται ούτε να διαφοροποιηθούν, ούτε να πειστούν, ούτε κυρίως να δουν την πραγματικότητα διότι είτε αυτό αντικρούει τα συμφέροντα τους είτε διακατέχονται από ανόητη -προφανώς- ρομαντικότητα…
Η ουσία είναι να αναλογιστούμε τι συνέβη αυτά τα χρόνια της μόνιμης κρίσης, καθώς πλέον -ειδικά όσοι έχουν ψηφίσει έστω δύο φορές σε εθνικές εκλογές- μάλλον έχουν αρχίσει να αποκτούν συνείδηση επί της πολιτικής στην Ελλάδα…
Το βασικό και πρωτεύον βέβαια είναι ότι ο πολίτης να σηκωθεί και να πάει να ψηφίσει ό,τι γουστάρει -κυριολεκτικά- ανάμεσα στους 36 συνδυασμούς - κόμματα, που υπάρχουν στην Κυριακή της απλής αναλογικής.
Δεν έχει τόσο σημασία η πρωτιά και η διαφορά με το δεύτερο όσο η συμμετοχή, γιατί μπορείς με την επιλογή σου -και όχι με την αποχή- να δώσεις το μήνυμα σου καλύτερα από κάθε άλλη ενέργεια. Και το σύστημα (αν δεν σου αρέσει) το χτυπάς μόνο όταν είσαι παρών.
Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, λοιπόν, μόνο ένα σοκ μπορεί να ταρακουνήσει τα νερά του πολιτικού συστήματος, αλλά αυτό είναι υπό αναζήτηση από την άποψη πως μόνο τα αποτελέσματα θα δείξουν αν υπάρχει η ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας για να το πράξει ή να κάνει την αρχή ώστε να μην τη θεωρεί κανείς «δεδομένη». Οι συνθήκες, πάντως, για να γίνει το… μπαμ υπάρχουν, ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι αυτό από μόνο του δεν αρκεί, γιατί πρέπει να το επιλέξουν με τη ψήφο τους οι πολίτες στην κάλπη.
Πάντως, μην παραμυθιάζεστε, οι διαφορές και όλα τα… υπόλοιπα, που σας πλάσαραν τόσο καιρό οι πληρωμένοι δημοσκόποι (καλά κάνουν όντας επαγγελματίες…) απέχουν από την καθημερινή αναπνοή της κοινωνίας. Αυτό είναι βέβαιο πριν καν ανοίξουν οι κάλπες στις 07.00 το πρωί της Κυριακής ανήμερα Κωνσταντίνου και Ελένης!
Καλό… βόλι και όποια-όποιος θέλει ας δει μια εξαιρετικά χρήσιμη ταινία του Αλεξάνδρου Σικαλιά και του Γιώργου Μουζακίτη, που υπενθυμίζει και πιθανότατα να ανοίξει… μάτια. Πρόκειται για φίλμ: «CoV19_GR: Πολιτική Διαχείριση ή Πολιτική Αυτοκτονία;», που σας παραθέτουμε ως βίντεο:
